Ривајвл

Јас сум од таа генерација што го немаше гугл при рака, го немаше MTV на мобилен, го немаше www.што_ти_душа_сака.com како солуција на било која тинејџерска мака. Јас сум од таа генерација што за било кое списание кое не беше од мак-ју просторите требаше да се запишуваш во трафиката - (како еден вид претплата) за да ти го донесат. BRAVO, on my mind.
Токму сликата погоре, ја имав како постер залепен на наткасната каде што ми стоеја книгите/школксиот прибор. Постерот си го чував ептен. Кога менував наткасна, ормар, работен стол и сл, си го префрлав и постерот, внимавајќи како го вадам селотејпот, да не се оштетат аглите. Еднаш сменив 10-тина постери од по 2 страни за еден нивни постер од 8. Тоа беше настан... А некој нивни спот да начекаш на тв беше спектакл. Тоа се прераскажуваше... Малку попосле излегоа кабелските телевизии.
Ист17 функционираа горе доле во исто време со Take That и бевме поделени, кој кого повеќе слуша. Машките, се разбира, бевме за овие момци, а женските беа за другите. Откако завршив 8, некако, заврши и кариерата на Ист17, а и јас веќе влегував во други „филмови“, па со тек на време целосно ги баталив. Плус тоа, нив ги слушав на касета, а веќе излегуваа цд-ата.
Доколку пред неколку дена ме прашаше некој за East 17, ќе кажев дека се сеќавам на имињата, Брајан, Тони, Џон и веројатно немаше да ми текне на Тери, и ќе кажев дека се сеќавам на 3-4 песни.
Арно ама не било така. Случајно, не знам од каде, еден од сајтовите кои ги следам, а објавуваат рапидшер линкови до албуми, го објавија Around the world (Hit singles) The journey so far. Не можев да одолеам, никогаш сум немал ништо дигитално од нив, и веднаш го „смк’нав“ албумот. Се сеќавам на сите песни, многу, и без проблем ги потпевнувам, и што ми е најчудно - иако очекував да се жива катастрофа за денешно време (плус и сите мои персонални модификации на музичкиот вкус), сепак ми оставија одличен впечаток, и што е најважно ме направија многу мал. Дете.